Naučili su sve ono što je neophodno da bi dobro radili taj posao i da ne budu identifikovani i uhapšeni. Pažljivo se biraju automobili, vodi se računa kako sjede u kolima da iza njih ne bi ostao neki biološki trag…

Najviše plaćenih ubica koji “posluju” u Srbiji dolazi iz Vojvodine, a njihova cijena varira u zavisnosti od uspješnosti u obavljanju pređašnjih poslova, kompleksnosti zadatka, ali i mete.

Uz sebe imaju pomoćnike koji obavljaju logistički dio posla, a najviše plaćenika krije se u manjem bh. entitetu.

Plaćene ubice koje vršljaju našim regionom i obavljaju najprljavije poslove za organizovane bande ugrubo bi se mogle podijeliti u dvije grupe – staru i novu generaciju, a po principu obuke i rada na četiri grupe.

Stara i nova generacija plaćenika

Plaćenici koje bismo mogli podijeliti u dvije grupe razlikuju se najviše po načinu na koji su pripremani za karijeru plaćenika.

Stara generacija plaćenika odrasla je u ratnom ili poslijeratnom okruženju i od malih nogu obučavana je da barata oružjem – od korištenja pušaka i pištolja, do postavljanja i aktiviranja eksploziva.

– Naučili su sve ono što je neophodno da bi dobro radili taj posao i da ne budu identifikovani i uhapšeni. Pažljivo se biraju automobili, vodi se računa kako sjede u kolima da iza njih ne bi ostao neki biološki trag. Dešava se da su i u specijalnim odjelima upravo iz razloga da iza njih ne bi ostao neki trag, kao što je, recimo, dlaka. Detaljno prouče okolinu, video-nadzore, sve ono što može da poremeti njihov plan – objasnio je ranije sagovornik Blica blizak bezbjednosnim službama.

Prema njegovim riječima, profesionalnog ubicu je veoma teško naći i njegova cijena varira u zavisnosti od mete. Nova generacija plaćenika koja zbog traljave obuke ne može zavređivati epitet “profesionalna” stasala je na ulicama, popravnim domovima i u zatvorima.

Oni uglavnom imaju kriminalnu prošlost koja se ogleda u nasilničkom ponašanju.

– Javnost u Srbiji često miješa kategorije profesionalnog i plaćenog ubice. Plaćenici su mahom ljudi sa margine, ranije hapšeni zbog nekih naizgled sitnijih krivičnih djela kao što su krađe. Nerijetko oni su “preobraženi” u zatvoru. Iskusniji kriminalac, poslije procjene da je pogodan za vrbovanje, uzima ga pod svoje, i kako je ovaj materijalno ugrožen, nudi mu novac u kantini, pakete… Tako ga pridobije, i po izlasku iz zatvora ovaj za njega ubija – objasnio je ranije izvor.

Međutim, srpski kriminolozi i ljudi od struke, posmatrajući statistiku u proteklih 10 godina, primjetili su da u Srbii najviše plaćenika dolazi iz Vojvodine, pa sa juga Srbija, a tek na kraju iz Beograda.

Sagovornik Kurira objasnio je da među njima postoji određen kodeks – ne ubijaju u svom rodnom mjestu.

Plaćenici u četiri kategorije

Kriminolog Dobrivoje Radovanović kaže za Kurir da se plaćenici mogu podijeliti u četiri kategorije. U prvoj su najprofesionalniji i samim tim najplaćeniji, pripadnici službi koji više ne rade u državnoj strukturi.

Druga grupa pripala bi, kaže kriminolog, plaćenicima koji su učestvovali u ratovima na našim prostorima, lako su dostupni i metu likvidiraju uglavnom eksplozivom.

– U treću grupu spadaju pripadnici klanova, koji su uključeni u narko-kriminal. Zaduženi su za utjerivanje dugova, naplatu, ali i da ubiju zbog prevare ili osvete. Imaju kriminalnu karijeru nasilnog tipa, ali dolaze iz različitih socijalnih struktura i porijeklom su Srbi ili Crnogorci – kaže Radovanović.

Četvrti tip su, prema Radovanovićevim riječima, stranci koji su se pojavili na Balkanu. Oni nisu dio organizovane grupe, već se angažuju ad hok za poseban zadatak.

Cijene i “čistači”

Profesionalni ubica nikada ne ide sam, već se plaćenički tim sastoji i od čistača koji idu poslije izvršenog zadatka i uklanjaju eventualne tragove.

Tu su često i “menadžeri” koji ugovaraju poslove i cijenu. Kada je riječ o cijeni, ona varira i zavisi od velikog broja faktora. U igri su velike sume novca, od desetina pa sve do stotina hiljada eura. Tako se, na primjer, u medijima pojavila informacija da je za ubistvo Saše Cvetanovića, glavnooptuženog u ubistvu Nikole Bojovića, rođenog brata Luke Bojovića, ponuđena svota od nevjerovatnih 600.000 eura.

Ovako visoka cijena ne treba da čudi, kažu upućeni, jer na nju utiče to koliko je komplikovano izvršiti likvidaciju, prikriti dokaze, pobjeći sa lice mesta ili iz države, ali i mogućnost od hapšenja. Budući da je Cvetanovićeva bezbjednost dobro čuvana od strane policije, jasno zbog čega je njegova glava procjenjena na više od pola miliona.

Sa druge strane, Cvetanović je po hapšenju priznao da je za ubistvo Nikole Bojovića dobio 30.000 eura.

Zanimljiv je i podatak koji je ranije objavila crnogorska “Pobjeda” a koji se zasniva na optužnom aktu napisanom na 100 strana u kom se govori o saradnji crnogorskih i albanskih klanova, da je glava policajca ucjenjena na 100.000 eura.

Mit ili legenda, ali čaršijske priče govore da ima i plaćenika koji bi likvidaciju izvršili tek onako, iz zadovoljstva. Tako se i dalje prepričava da je Vojislav Raičević zvani Voja Amerikanaca, mogao ubiti nekoga besplatno, samo ako mu je bio antipatičan.

Blic